Vanaf wanneer spreken we van een verslaving? Je hebt heel veel verschillende modellen en theorieën daarover. Voor mij spreken we van een gameverslaving vanaf het moment dat iemand een bepaald gedrag hanteert en daar niet meer mee kan stoppen. Zeker als dat gedrag gevolgen heeft op vlak van sociale contacten, relaties, studies, werk en gezondheid.
Vanaf dat het het op verschillende vlakken negatieve gevolgen begint te hebben, dan kunnen we echt spreken van problematisch gedrag. Iemand die verslaafd is, is in feite aan het weglopen van problemen, onaangename situaties en bepaalde confrontaties. Dat kan heel uiteenlopend zijn, zoals een moment van verveling of een moeilijke situatie of op het werk of een combinatie van verschillende factoren..
Iemand die zich niet goed in zijn vel voelt, heeft het meeste kans verslaafd te geraken aan een bepaald gedrag. En dan is het vooral interessant om als ouder, zeker als het gaat om een gameverslaving, te kijken naar wat hier de onderliggende reden van is. Waarom is mijn kind zoveel aan het gamen en heel veel andere facetten van het leven aan het verwaarlozen? Wat moet hij niet onder ogen zien? Wat is het voordeel dat hij haalt uit zijn gedrag?
Bij voorbeeld in het geval van gameverslaving gaat het vaak om het vermijden van ‘offline’ sociaal contact. Buiten komen kan voor hen heel ongemakkelijk zijn.
Zo zijn er telkens ‘verborgen’ voordelen aan bepaald gedrag. Net als het moeten vermijden van persoonlijk sociaal contact, kan het zijn dat ze dan niet onder ogen moeten zien dat hun prestaties of capaciteiten minder zijn dan dat ze zouden willen. Het is interessant om daar vooral te gaan kijken naar wat ze daaruit halen en daar dan andere alternatieven voor te gaan aanbieden. Zo hoeven ze niet meer naar dat ene gedrag gaan om aan hun behoeften te voldoen.
Veel succes alvast. Als er nog vragen of opmerkingen zijn, laat het gerust weten in het commentaarveld hieronder.
Dag Matthias,
proficiat met je filmpje! :-). Een mooie, heldere uitleg!
Ik vroeg me af, wordt het kind/de jongere hier niet bij betrokken? Ik kan me voorstellen dat het niet zoveel effect heeft als de ouder alleen probeert te kijken naar alternatieven. Het kind/de jongere zegt dat toch dat hij geen zin heeft. Het zou me dus zinvol lijken om SAMEN op zoek te gaan naar de onderliggende redenen en naar alternatieven. Wat me zou boeien voor een volgend filmpje, is hoe je een jongere ertoe brengt om zijn gedrag/verslaving als problematisch te zien…
Veel groetjes!
Dag Heidi,
Bedankt voor je reactie. Inderdaad, zoveel mogelijk samen doen is zeker aan te raden! Iets wat jammer genoeg niet altijd even evident is, zeker naarmate ze ouder worden. Ik zal de komende weken een filmpje online zetten over hoe je de kloof tussen kind en ouder dichterbij brengt, bedankt voor de tip.
Groeten,
Matthias